May bukas pa

Tahimik ang gabi, ako’y nag-iisa,

Tinitingnan ang bituin, nagbabakasakali pa.

Parang wala nang direksyon, parang wala nang daan,

Ngunit puso ko’y nagtanong, “Hanggang dito na lang ba ‘yan?”

Lahat ng luha, pagod, at sakit,

Ba’t parang walang kapalit?

Ngunit sa dulo ng bawat gabi,

May boses na bumubulong sa ’kin lagi...

Kailangan na bang sumuko sa buhay?

Kung madami pang pangarap na dapat tuparin.

Kahit nasa dulo na’t parang wala nang pag-asa,

Basta huminga ka lang, may umaga pa.

Oo, mahirap… pero kaya pa.

May bukas pa.

Nalimutan ko na minsan ang ngiti,

Nasanay na sa sakit, sa bigat ng gabi.

Ngunit sa bawat bagsak, may aral na dala,

At sa bawat sugat, may pagbangon na parating pa.

Kahit madilim, kahit walang ilaw,

Basta’t lumaban, ‘wag ka lang bibitaw.

Dahil ang pangarap, kahit tago sa ulap,

Darating din sa tamang oras.

Kailangan na bang sumuko sa buhay?

Kung madami pang pangarap na dapat tuparin.

Kahit nasa dulo na’t parang wala nang pag-asa,

Basta huminga ka lang, may umaga pa.

Oo, mahirap… pero kaya pa.

May bukas pa.

Minsan kailangan mo lang umiyak,

Para mailabas ang bigat sa dibdib.

Pero sa bawat patak ng luha,

May panibagong lakas na bumabalik.

Hindi pa tapos ang kwento mo,

May susunod pang kabanata ito.

Kahit nasa gilid na ng mundo,

Hawak mo pa rin ang direksyon mo.

Kailangan na bang sumuko sa buhay?

Hindi, kasi may bukas pa.

May pag-asa pa.